81. rocznica śmierci rabina Barucha Steinberga

Baruch Steinberg urodził się 14 grudnia 1897 roku w Przemyślanach w Austro-Węgrzech w polsko-żydowskiej rodzinie z tradycjami posługi rabinackiej. W czasie I wojny światowej jego rodzina przeniosła się do Wiednia, gdzie Steinberg został rabinem.

Baruch Steinberg był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej w Przemyślanach, które po upadku Austro-Węgier znalazły się pod władzą ukraińską. Brał również udział w wojnie obronnej Lwowa w 1919 roku prowadząc działalność wywiadowczą. Następnie podjął studia we Lwowie. Kapelanem wyznania mojżeszowego został w 1928 roku podczas odbywania służby w Grodnie. W 1932 roku przeniesiony został do Warszawy obejmując stanowisko rabina Okręgu Korpusu Nr I. W następnym roku awansowano go na szefa Głównego Urzędu Duszpasterskiego Mojżeszowego. W 1936 roku został naczelnym rabinem Wojska Polskiego. W 1937 roku zorganizował w dniu 11 listopada nabożeństwo w intencji Polski. Będąc zwolennikiem Józefa Piłsudskiego działał na polu większej aktywności Żydów w państwie polskim.

Po 1 września 1939 roku Baruch Steinberg przydzielony został do Duszpasterstwa Wyznań Niekatolickich dla „Armii Kraków” zostając jego szefem. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie jenieckim w Starobielsku, gdzie przewodził nabożeństwom, na które uczęszczali również chrześcijanie. W wigilię Bożego Narodzenia wywieziony został, wraz z innymi duchownymi kapelanami wielu wyznań do więzienia na Butyrkach w Moskwie. Stamtąd powrócił do Kozielska, a 12 kwietnia 1940 roku został zamordowany w Katyniu.

W 2007 roku Steinberg awansowany został pośmiertnie do stopnia podpułkownika. Jesienią 2018 roku Prezydent RP Andrzej Duda odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego.

Grzegorz Michalak