Roman Rozental (18.10.1897–08.1943)

Rozental urodził się w Łodzi, gdzie uczęszczał do szkoły rysunku Jerzego Lemana oraz gimnazjum filologicznego. W 1915 r. rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, skąd zaledwie po roku przeniósł się do Wiednia, na tamtejszą Akademię Sztuk Pięknych oraz do Szkoły Rzemiosła Artystycznego. W latach 1919–1920 służył w wojsku polskim i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Rozental początki swojej kariery artystycznej związał z Łodzią i grupą artystyczną Start, której był współzałożycielem. Był członkiem Stowarzyszenia Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych w Łodzi. W rodzinnym mieście miał również kilka wystaw indywidualnych. Zajmował się jednak nie tylko malarstwem, ale także reżyserią teatralną (był jednym z reżyserów Studia Teatralnego w Łodzi) i muzyką.

Po małżeństwie ze znaną pianistką Stefanią Feltens przeniósł się do Warszawy. W stolicy związał się z warszawską Grupą Siedmiu; był sekretarzem Stowarzyszenia Żydowskich Artystów Plastyków w Polsce oraz prowadził lekcje rysunku w tamtejszej pracowni. W latach 1929–1933 przebywał we Francji, uczestnicząc m.in. w wystawie malarstwa polskiego w Nicei (1932). W twórczości Rozentala dominowały pejzaże, głównie w technice akwareli oraz martwe natury i portrety o cechach postimpresjonistycznych.

W czasie wojny przebywał w getcie warszawskim, gdzie w maju 1942 r. na dwudziestolecie działalności artystycznej zorganizowano wystawę jego prac przy ul. Orlej 6. Pracował w fabryce osełek Abrahama Ostrzegi i jak prawie wszyscy jej pracownicy zginał, prawdopodobnie w obozie zagłady w Treblince.