MGW dziękuje darczyńcom

Mam zaszczyt złożyć podziękowania naszym darczyńcom w imieniu Muzeum Getta Warszawskiego, Muzeum, które jest w trakcie gromadzenia obiektów, zarówno do kolekcji muzealnej, jak i dla przygotowywanej stałej ekspozycji. 

Ogromną wartość stanowią dla nas wszelkie artefakty bezpośrednio związane lub nawiązujące do historii getta warszawskiego i żyjących w nim ludzi, artefakty, dzięki którym będziemy mogli opowiedzieć historię tego miejsca, a których z oczywistych względów nie ocalało wiele. 

Tym bardziej jesteśmy wdzięczni za wsparcie i zaufanie, jakim obdarzyli nas nasi darczyńcy, wśród których znaleźli się:

– pani Rachela Kristina Postavski,

– pani Marcella Putowski,

– pani Janina Goldhar,

– pan Gideon Nissenbaum z Fundacji Rodziny Nissenbaumów,

– czy inne osoby, które jeszcze nie mogą być wymienione z imienia i nazwiska ze względu na trwający proces przekazywania darowizn. 

Szczególne podziękowania pragnę przekazać panu Gideonowi Nissenbaumowi za to, że zechciał nas wesprzeć przy zakupie wózka służącego do przewozu zwłok w getcie warszawskim. Za autentycznością tego przedmiotu świadczą źródła ikonograficzne, badania materiału, z którego był wykonany oraz pokrywającej farby. Przed przekazaniem go do Muzeum Getta Warszawskiego wózek był w stanie postępującej degradacji, którą udało się zatrzymać dzięki trwającym około trzech miesięcy zabiegom konserwatorskim. Prace polegały m.in. na zerwaniu wtórnej warstwy malarskiej, wypełnieniu drewnianych elementów, wzmocnieniu części konstrukcyjnych oraz odsłonięciu autentycznej kolorystyki. Wózek obecnie jest przechowywany w magazynie MGW, w odpowiednich warunkach klimatycznych i spełniających wymogi bezpieczeństwa. 

Dziękuję także pani Racheli Kristinie Postavski, która zechciała podarować Muzeum  kolekcję 76 rysunków autorstwa Henryka Hechtkopfa, uznanego ilustratora i malarza, na którego oeuvre złożyło się wiele prac i projektów dotyczących Holokaustu. Na zbiór przekazany do MGW składają się dwie serie dzieł powstałych w latach 1945-1955, przedstawiających ruiny getta warszawskiego oraz portrety osób ocalałych z Zagłady, po wojnie zamieszkałych na Dolnym Śląsku, w Łodzi i Warszawie. Prace będą poddane konserwacji w przyszłym roku. Muzeum posiada już przygotowany program zabiegów, niezbędnych do usunięcia powstałych na rysunkach uszkodzeń i zanieczyszczeń. Planowana jest także prezentacja prac Henryka Hechtkopfa na wystawie stałej. 

Niezmiernie nas cieszy każdy przypadek intencjonalnego przekazania pamiątek do naszego Muzeum – jego głównym celem jest upamiętnienie historii miejsca, które tego upamiętnienia jeszcze nie miało. Dlatego z ogromną wdzięcznością przyjęliśmy dar od pani Marcelli Putowski. Dar ten ma postać szeregu judaików – przedmiotów, takich jak świecznik, teflin, sukienka na Torę – książek, nagrań, a nawet tematycznych wycinków prasowych, zgromadzonych w mokotowskim mieszkaniu przez męża pani Putowski, Macieja Putowskiego, zmarłego w styczniu tego roku scenografa i dekoratora wnętrz. Maciej Putowski był z wykształcenia historykiem sztuki. W toku swojej kariery w świecie filmu przygotował scenografie i dekoracje do takich produkcji, jak: „Zaklęte rewiry” Janusza Majewskiego, „Ziemia obiecana”, „Brzezina”, „Wesele”, „Polowanie na muchy” Andrzeja Wajdy, „Constans” Krzysztofa Zanussiego, a także „Lalka” i „Sanatorium pod klepsydrą” Wojciecha Jerzego Hasa.  

W drodze z Izraela, dzięki wsparciu Ministerstwa Spraw Zagranicznych, jest także przekaz dokumentów od pani Janiny Goldhar, która naszemu Muzeum zdecydowała się podarować m.in. oryginał dyplomu doktorskiego Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Warszawskiego swojego ojca, Mieczysława Juliana Pronera z 1934 roku. Wojenne losy pani Goldhar i jej rodziny były ściśle związane z Warszawą i warszawskim gettem. Ojciec, którego dyplom nam ofiarowała, przebywał w obozie w Starobielsku, został pochowany na cmentarzu w Piatichatkach w Charkowie. W 2007 roku został pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika. 

Pozostałe darowizny, oczekujące na formalne przyjęcie, to m.in. artefakty pochodzące z getta, ale z okolic Warszawy i w ich przypadku ogromnie nas cieszy fakt, że pochodzą od osób, które świadomie wybrały Muzeum Getta Warszawskiego na docelowe miejsce ich przechowania i eksponowania. 

Za wszystkie te gesty wszystkim naszym donatorom z serca dziękuję. 

Muzeum Getta Warszawskiego nadal poszukuje obiektów do kolekcji oraz do wystawy stałej. Interesują nas różnorodne przedmioty, dokumenty – listy, pocztówki, karty pocztowe, świadectwa, dowody tożsamości, pamiętniki, zapiski – druki ulotne, takie jak plakaty, ulotki, afisze, programy, broszury, a także fotografie, albumy fotograficzne, książki. Poszukujemy rzeczy codziennego użytku, przedmiotów kultu religijnego i dzieł sztuki, również współczesnych, zainspirowanych tym rozdziałem historii i Zagładą. 

Naszym głównym obiektem jest jednocześnie przyszła siedziba – Szpital Bersohnów i Baumanów, stąd w obszarze naszego zainteresowania są także przedmioty związane z wyposażeniem szpitali, m.in. sprzęty medyczne i farmaceutyczne, meble, poradniki, podręczniki, recepty, etykiety, dokumenty. 

Szukamy obiektów od wyposażenia mieszkań – mebli, naczyń, zabawek, sztućców – po elementy infrastruktury ulicznej, takie jak tabliczki, a nawet riksze. Szukamy wszystkich przedmiotów czy archiwaliów, które mogą opowiedzieć o losach ludzi lub odtworzyć wygląd, atmosferę i pamięć o getcie.

O ofiarowane nam obiekty zobowiązani jesteśmy i chcemy odpowiednio dbać. Zapewniamy właściwe warunki przechowania, odpowiednie, zgodne ze współczesnymi standardami opakowania i gwarantujemy opiekę konserwatorską. Zależy nam przede wszystkim na tym, by przedmioty, czy dokumenty mogły być ochronione i dawać świadectwo o getcie warszawskim. Dlatego chcemy i będziemy je eksponować – w ramach wystawy stałej oraz wystaw czasowych i prezentować w publikacjach, udostępniać dla badań naukowych, wykorzystywać dla celów edukacyjnych.

Dzięki powierzeniu obiektów Muzeum można zapewnić im ochronę, uniknąć rozproszenia, ale przede wszystkim mieć swój udział w budowaniu pamięci o historii getta warszawskiego.

Zdj. Jacek Turczyk