Wystawa stała

Podstawą koncepcji wystawy stałej jest miejsce, w którym się znajduje: Szpital im. Bersohnów i Baumanów. Historia szpitala przewija się przez całą wystawę, od końca dziewiętnastego wieku, przez międzywojnie, okupację, getto warszawskie, powstanie, aż do kilku miesięcy po wojnie. Wystawa kończy się w 1946 roku wraz z odkryciem Archiwum Ringelbluma, nad którym pierwsze badania prowadzono właśnie w Szpitalu Bersohnów i Baumanów.

Podziemne Archiwum Getta Warszawskiego będzie nas w pewien sposób prowadzić, przede wszystkim metodologicznie: idąc za Archiwum pokazujemy, że historia getta warszawskiego to także historia Warszawy, że historia Żydów w Warszawie nie dzieje się w pustce, że jest częścią fali przemocy antyżydowskiej, która przechodzi przez teren okupowanej Polski.

Staramy się opisać tę historię koncentrując się na głosach ofiar, przede wszystkim tych, które po wojnie były pomijane i zapominane. To głosy kobiet, dzieci, uchodźców, przesiedleńców, grup wykluczonych. To także głosy Żydów religijnych, których doświadczenie, choć było najszerszym doświadczeniem getta warszawskiego, zostało zupełnie wyciszone i o którym wiemy bardzo mało. Na wystawie dajemy im wszystkim przestrzeń, żeby ich historia została w pełni wysłuchana.

Budując główną narrację wystawy wokół perspektywy ofiar, widzimy, jak wielu głosów brakuje. Pustkę tę wypełnia sztuka, stanowiąca rodzaj odpowiedzi na brak, a niekiedy dopowiedzenia tego, czego w inny sposób wyrazić nie można. Tak na przykład pokazujemy doświadczenie Romów/Sinti w getcie warszawskim, które jest bardzo skąpo udokumentowane.

Wystawa stała – projekt

Powierzchnia wystawy stałej wraz z wystawami czasowymi to prawie trzy i pół tysiąca metrów kwadratowych. Wystawa stała będzie podzielona na dziewięć galerii i rozpięta na siedem kondygnacji.

Nowoczesne rozwiązania technologiczne połączone z analogowymi rozwiązaniami wystawienniczymi dadzą zwiedzającym możliwość wielopłaszczyznowego odbioru prezentowanych treści. Na wystawie stałej znajdą się zarówno drukowane materiały ścienne, jak i multimedialne projekcje. Aplikacje webowe zainstalowane na monitorach dotykowych pozwolą na szersze zapoznanie się z prezentowaną treścią w danej przestrzeni. Specjalnie zaprojektowane QR kody będą odsyłać do platformy cyfrowej muzeum, która pozwoli na poszerzenie wiedzy również poza murami budynku. Ze względu na narracyjny charakter wystawy, oprócz obrazu istotną rolę będzie odgrywał dźwięk.  Zostanie zrealizowana kompozycja muzyczna, która zapewni unikalny dźwięk strefowy w danej przestrzeni.

Na potrzeby muzeum zostaną wyznaczeni przeszkoleni przewodnicy, którzy na podstawie wybranych ścieżek edukacyjnych lub indywidualnego trybu zwiedzania zapewnią kompleksową obsługę merytoryczną wystawy. Pomogą im w tym wielofunkcyjne audio-przewodniki, które będą dopasowane pod konkretnego odbiorcę zarówno pod kątem językowym, jak i dostępności dla osób z niepełnosprawnościami.

Cały projekt przestrzeni wystawienniczej był tworzony przy założeniach projektowania bez barier. Chcemy by nikt ze zwiedzających, bez względu na wiek (z zastrzeżeniem, że Muzeum przeznaczone jest dla osób powyżej 12. roku życia) nie czuł się ograniczony ani mobilnie, ani słyszalnie czy pod kątem widzenia. Dywersyfikacja ścieżek zwiedzania wystawy odpowie na indywidualne potrzeby. Zaprojektowane topograficzne poziome oznaczenia na posadzkach, gabloty z możliwością podjazdu, miejsca do siedzenia czy przenośne taborety dla seniorów to tylko niektóre rozwiązania wystawiennicze.

20 000 obiektów w inwentarzu muzeum, wspaniała kolekcja sztuki nowoczesnej i współczesnej, mnogość materiału ikonograficznego, szereg wywiadów ze świadkami będą częścią powstającej wystawy stałej Muzeum Getta Warszawskiego.

Zobacz też: Filmy poświęcone galeriom wystawy stałej Muzeum Getta Warszawskiego