Michał Rozenfeld (1916–02.09.1943)

Przed wojną studiował psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, a także był nauczycielem w internacie Centosu. Po wybuchu II wojny światowej prowadził działalność społeczną we Lwowie. W 1942 roku znalazł się w warszawskim getcie, gdzie związał się z ruchem oporu. Wstąpił do Żydowskiej Organizacji Bojowej, w sztabie której reprezentował Polską Partią Robotniczą. 8 maja 1943 roku przebywał w bunkrze przy ulicy Miłej 18, skąd udało mu się wydostać. Dwa dni później wraz z grupą żydowskich bojowców przedostał się kanałami na ulicę Prostą.

Po upadku powstania schronił się w lasach pod Wyszkowem, gdzie walczył w oddziale Gwardii Ludowej. Wraz z towarzyszami broni został wydany Niemcom przez leśniczego z Krawcowizny. Poległo wtedy dwunastu partyzantów, wśród nich Michał Rozenfeld. W 1945 roku za swoją odwagę został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

Po wojnie jego ciało złożono w zbiorowej mogile powstańczej na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie.