„Maluję, żeby zapomnieć”. Wywiad z Avivą Blum-Wachs

Aviva Blum-Wachs jest córką Abraszy Bluma – jednego z kierowników Bundu w getcie warszawskim, członka ŻOB-u i uczestnika powstania w getcie – oraz kierowniczki Żydowskiej Szkoły Pielęgniarstwa Luby Blum-Bielickiej. Szkoła ta działała na terenie getta przy ul. Mariańskiej 1 do lata 1942 roku, a później przy ul. Gęsiej 6. Abrasza Blum został zamordowany przez gestapo w maju 1943 roku po wyjściu z getta, jego żona i dzieci wydostali się na tzw. aryjską stronę  jeszcze przed rozpoczęciem powstania.

Po wojnie Luba Blum-Bielicka była kierowniczką sierocińca w Otwocku, a w 1949 roku przeniosła się z powrotem do Warszawy, gdzie została dyrektorką szkoły pielęgniarskiej. Aviva zaś w 1950 roku wyjechała do Izraela, gdzie studiowała rysunek i malarstwo, ukończyła też kurs grawerowania artystycznego. Dziś tworzy przede wszystkim w nurcie abstrakcyjnym, jej prace wielokrotnie były wystawiane w Polsce, m.in. w Warszawie, Krakowie i Poznaniu.

Wojciech Cieśniewski jest malarzem i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uprawia malarstwo figuratywne, a w swoich obrazach nawiązuje do twórczości największych mistrzów europejskich. Sięga też po wątki historyczne, między innymi interesuje się historią polskiej społeczności żydowskiej. W sierpniu 2022 roku, w związku z 80. rocznicą zagłady otwockiego getta, Cieśniewski zaprezentował w Otwocku wystawę „A jednak życie” składającą się z portretów żydowskich mieszkańców miasta, którzy 19 sierpnia 1943 roku zostali wywiezieni do obozu w Treblince. Wśród wystawionych prac znalazł się obraz „Wiosna narodu 1948” oparty na zdjęciu trzech dziewczynek siedzących na ławeczce w domu dziecka w Otwocku. Jedną z tych dziewczynek okazała się być Aviva Blum, której matka była kierowniczką sierocińca w Otwocku. Izraelska malarka dowiedziała się o obrazie z publikacji w internecie. W ten właśnie sposób doszło do spotkania artystów – przedstawicieli dwóch pokoleń. Później narodził się pomysł wspólnej wystawy.