Leo Belmont (08.03.1865–19.10.1941)

Urodził się jako Leopold Blumenthal. Był absolwentem Wydziału Prawnego Rosyjskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1892 roku został wpisany na listę adwokatów przysięgłych w Petersburgu. Zarówno podczas pobytu w Rosji do 1904 roku, jak i w Warszawie kontynuował działalność literacką i prawniczą. Był m.in. radcą prawnym Związku Artystów Scen Polskich i Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Belmont znany jest jako popularyzator języka esperanto, autor scenariuszy filmowych, a także powieści psychologicznych i obyczajowych, wierszy satyrycznych, szkiców literackich oraz biografii. Swoją pierwszą powieść pt. „W wieku nerwowym” opublikował w 1888 roku. W latach 1907-1913 wydawał czasopismo „Wolne Słowo”, gdzie zamieszczał własne prace krytycznoliterackie, m.in. o Tołstoju. Miał też bogaty dorobek translatorski – tłumaczył dzieła literatury rosyjskiej, niemieckiej, francuskiej, angielskiej i skandynawskiej.

Choć w wieku dorosłym przyjął chrzest, nie uchroniło go to przed osadzeniem w warszawskim getcie, gdzie zmarł śmiercią naturalną. Jego grób znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej.