Noemi Wigdorowicz-Makowerowa (24.11.1912–07.15.2015)

Urodziła się w Warszawie 24 listopada 1912r. w rodzinie żydowskiej. W 1937 r. ukończyła Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1939 – Akademię Stomatologiczną. W 1940 przesiedlono ją do getta warszawskiego. W getcie podjęła pracę w szpitalu chirurgicznym przy ul. Leszno 1, a także jako kierowniczka gabinetu stomatologicznego w ambulatorium gminy żydowskiej. Latem 1942 r. poślubiła lekarza Henryka Makowera. W styczniu 1943 obojgu Makowerom udało się wydostać się z getta. Następnie ukrywali się w Miłosnej pod Warszawą pod opieką doktora Emila Palucha i grupy przyjaciół. W sierpniu 1944 r., już w wyzwolonym Lublinie, Noemi wstąpiła do Wojska Polskiego. Przydzielono ją do Szpitala Ewakuacyjnego nr 62, gdzie pełniła funkcję ordynatora pododdziału Szczękowego Oddziału Chirurgii.

W 1946 r. podjęła pracę jako starszy asystent Kliniki Stomatologicznej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu. W latach 1964-1983 pełniła funkcję kierownika Katedry Protetyki Stomatologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu. Wprowadziła i spopularyzowała w Polsce fluorkową profilaktykę próchnicy zębów, opracowała również ulepszone metody rehabilitacji protetycznej. Od 1986 r. mieszkała w Szwecji, gdzie zmarła w Sztokholmie 7 lutego 2015.