Ulica w getcie / Wielogłos getta | dr Martyna Grądzka-Rejak

Getto było szczególną formą życia miejskiego, zupełnie inną od tej, jaką znali wcześniej Żydzi. Inaczej niż wcześniej, tutaj Żydzi nie mieli kontaktu z osobami pochodzenia nieżydowskiego na ulicach i w przestrzeni publicznej. Żydzi sprzedawali i kupowali od siebie nawzajem, aczkolwiek handel ograniczał się zazwyczaj jedynie do wymiany towarów. Celem galerii jest pokazanie, jak sami Żydzi „doświadczyli” getta przez pryzmat „życia miejskiego”. Choć trudno to sobie wyobrazić, rzeczywistość getta nie uwolniła Żydów od tęsknoty za normalnym życiem, nawet w warunkach pseudo-stabilności. Dla mieszkańców getta była to jedyna dostępna rzeczywistość i wielu było przekonanych, że jakkolwiek trudna by ona nie była, to rzeczywistość ta pozostanie nietknięta do końca wojny.

Celem galerii jest ukazanie wielowarstwowej codzienności warszawskiego getta, zarówno w wymiarze instytucjonalnym, jak i nieformalnym/indywidualnym. Galeria ta poświęcona jest oficjalnemu żydowskiemu kierownictwu getta (Judenrat i podporządkowane mu służby i jednostki organizacyjne), politycznym nurtom podziemnym, organizacjom młodzieżowym, inicjatywom samopomocowym, organizacjom wolontariackim, życiu kulturalnemu i religijnemu. Celem jest ukazanie getta jako żywego, dynamicznego organizmu społecznego, który – choć otoczony murami i nękany terrorem – pozostał aktywnym społeczeństwem. Zwiedzający mogą zapoznać się z kilkoma strefami poświęconymi społeczeństwu, instytucjom społecznym, kulturalnym i politycznym, odzwierciedlającym różne aspekty życia publicznego i instytucjonalnego w getcie. Zwiedzając galerię będzie można przechodzić przez osobne pomieszczenia, w których prezentowana będzie geneza danej grupy/instytucji, jej działalność i kluczowe postacie.

W filmie wystąpiła dr Martyna Grądzka-Rejak, kuratorka galerii.